صبح سپید...
نرم نرم ِ ستاره...
خلسه ی ذهن سپید...
سبک...
آرام... آرام... آرام...
زمزمه ی سپیدی ِ فشرده زیر قدم هایت...
و چه کسی گفته تنهایی نمیشود خل بازی در آورد؟! تا درخت هست ، زندگی باید کرد!
به قول من ِ اون قدیما : خداجونم مرسی! ;)
جای هر کی دوست داشت هم خالی... به شیر داغ بعدشم هم! :)