راهی خواهم یافت

پشت پرده ، لب پنجره ، روبروی من ،
دو قمری نشسته اند
آرام به خود مشغولند ، مرا نمیبینند
و نمیدانند پشت پرده ، در فاصله ای اندک ، چه دنیای نا آرامی است...

پشت پرده ، اندکی دورتر ، در باغچه ،
درخت آلویی به شکوفه نشسته است ، از پارسال تا کنون قد کشیده ، گل هایش را دانه دانه و با تامل باز میکند
و نمیداند اندکی دورتر چه ذهن پریشانی در خود تامل کرده ،
و نمیداند که آن ذهن پریشان چه سخت به نقد خود مشغول است...


پشت پرده ، دور ترَک ، در آسمان نیمه آبی - نیمه ابری ِ ظهر ،
دسته ای پرنده با شتاب میگذرند ،
و هیچ نمیبینند حرکات آرام آرام دستی را که نوشتن آغاز کرده ، و آرامی اش نه از آرامش که از خستگی ست...
و نمیبینند که چگونه اندیشه ی پروازش معلق شده ، به گِل نشسته...

پشت پرده ، دوقمری نشسته اند...
رد نگاهم را حس میکنند ( آه از این نگاه...) ، مرا نمیبینند ، سرگشته گشته اند!
من نگاه بر میگیرم ، شاید آرام بمانند

پشت پرده ، دو قمری ، در آفتاب لمیده اند...