آواي كوچك شبانه

ابری ، آفتابی ، ابری-آفتابی ، ابری
بارانی ، تگرگی ،آفتابی ، تگرگی
هوای اینجا این روزها سخت میگیرد گاهی!
و هرچه پریشانیست جمع میشود میریزد به بند پُری که میخواهی اسمش را بگذار مغز ، میخواهی بگذار ذهن ، میخواهی بگذار دل یا هر چه میخواهی!
وسط این پریشانی ها، آفتاب که درمی آید "فور الیز" گاه گاهی برق میزند و هر بار اندکی شفاف تر
وسط این پریشانی ها ، لبخند "مادام بوواری" گم میشود
وسط این پریشانی ها ، "پرده ی نئی" ِ بیضایی آویخته میشود
و تو فکر میکنی آی دنیا ! آی من ! آی دختر بودن!
بعد باد می آید ، همه اش را با خود میبرد
تو میمانی و "تاریخچه ی کوتاهتر زمان" ، تو میمانی و "آریا"ی نخوانده ، تو میمانی و چه بسیار کارهای کرده و نکرده
تو میمانی و فور الیزی که اندک اندک شفاف میشود
تو میمانی و زندگی
زندگی...
زندگی ِ آویخته!
زندگی ِ معلق میان بودن و نبودن
میان بودن و چگونه بودن
تو میمانی و تو
و باز اندیشه را باد میبرد.