۱۳۹۲ شهریور ۱, جمعه
یک جایی دستت می آید توانایی و ظرفیت آدم محدود است،
و دنیا خیلی کج و کوله گی های گاهی بُرنده هم دارد که دست تو صافشان نمیکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
بايگانی وبلاگ
◄
2008
(69)
اوت 2008
(13)
سپتامبر 2008
(14)
اکتبر 2008
(15)
نوامبر 2008
(14)
دسامبر 2008
(13)
◄
2009
(137)
ژانویهٔ 2009
(8)
فوریهٔ 2009
(7)
مارس 2009
(17)
آوریل 2009
(13)
مهٔ 2009
(11)
ژوئن 2009
(9)
ژوئیهٔ 2009
(10)
اوت 2009
(11)
سپتامبر 2009
(15)
اکتبر 2009
(9)
نوامبر 2009
(10)
دسامبر 2009
(17)
◄
2010
(97)
ژانویهٔ 2010
(16)
فوریهٔ 2010
(10)
آوریل 2010
(4)
مهٔ 2010
(10)
ژوئن 2010
(7)
ژوئیهٔ 2010
(7)
اوت 2010
(9)
سپتامبر 2010
(7)
اکتبر 2010
(9)
نوامبر 2010
(8)
دسامبر 2010
(10)
◄
2011
(66)
ژانویهٔ 2011
(7)
فوریهٔ 2011
(4)
مارس 2011
(5)
آوریل 2011
(6)
مهٔ 2011
(6)
ژوئن 2011
(5)
ژوئیهٔ 2011
(4)
اوت 2011
(6)
سپتامبر 2011
(4)
اکتبر 2011
(5)
نوامبر 2011
(3)
دسامبر 2011
(11)
◄
2012
(29)
ژانویهٔ 2012
(5)
فوریهٔ 2012
(1)
مارس 2012
(5)
آوریل 2012
(3)
مهٔ 2012
(2)
ژوئن 2012
(3)
ژوئیهٔ 2012
(2)
اوت 2012
(2)
سپتامبر 2012
(3)
اکتبر 2012
(1)
نوامبر 2012
(1)
دسامبر 2012
(1)
▼
2013
(9)
ژانویهٔ 2013
(2)
فوریهٔ 2013
(2)
مارس 2013
(1)
ژوئن 2013
(1)
اوت 2013
(1)
سپتامبر 2013
(1)
نوامبر 2013
(1)
◄
2014
(2)
ژانویهٔ 2014
(1)
مهٔ 2014
(1)
◄
2015
(1)
آوریل 2015
(1)
links
old fashion
آبي
amelie
بيد مجنون
تجربه ی بودن
فشندستان
خادم نوشت
چراغ
باران
جهانی که من میبینم
تك مضرابهاي تنهايي
شبانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر