...
۱۳۸۹ تیر ۳, پنجشنبه
۱۳۸۹ خرداد ۳۱, دوشنبه
۱۳۸۹ خرداد ۲۶, چهارشنبه
that's called Poet's Jasmine
بگو بدانم...
هیچ شاعرانه ای در یاسهای چیده ی خشک ِ در راه گم شده ، که دیگر بویی هم ندارند وجود دارد؟ ندارد...
یا شاید دارد... حتما دارد... یک شاعرانه ی تلخ!
۱۳۸۹ خرداد ۲۱, جمعه
۱۳۸۹ خرداد ۱۶, یکشنبه
گاهی دلم میخواست دیوانه بودم. آنقدر دیوانه که نمیفهمیدم هیچ چیز را. هیچ چیز را. آدمها را ، تلخ ها را ، زشت ها را ، هیچ چیز این دنیا را...
و حالا... آدمها ، حرفها ، فکرها...
1- میگویم: چرا پس به من نگفتی؟! میگوید: مسخره بود اگر میگفتم ، در رفتارها حس میشود.
و من فکر میکنم خب راست میگوید ، عمقش بیشتر است آنطور ، واقعی تر انگار.
2- میگویم: چیزهایی هست حس میکنم. میگوید: مگر خدا زبان را گرفته است؟! بودی بود، سخنی میرفت!
و من فکر میکنم راست میگوید ، زبان پس برای چیست؟!
و من راست میگویم... هرکدام بی دیگری ، پاییش میلنگد!
و حالا... من دیوانه نیستم. خسته شاید. اما ، دیوانه نیستم. یک چیزهاییش هست سخت است این دنیا ، با آدمهاش.
و من هنوز هستم. و من هنوز میبینم ، میشنوم ، حس میکنم. و من هنوز می اندیشم.
و من هنوز"چیزهایی هست نمیدانم... ، میدانم... ، شاخه ای را بکنم خواهم مرد"
نقطه.
۱۳۸۹ خرداد ۱۳, پنجشنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)