1. و چه بی ریخت است که آدم عکسهای وبلاگش فقط با فیلترشکن باز شوند!
و چه بی ریخت تر است که تمام زندگی آدمها در فیلترهای رنگ به رنگ غرق شده باشد!
2. زندگی ِ در جریان ِ زنده ، سخت است! آدم گاهی دردش میگیرد!
"زخم زننده
مقاومت ناپذیر
شگفت انگیز و پر راز و رمز است
آفرینش و
همه ی آن چیزها
که "شدن" را
امکان میدهد." (مارگوت بیکل - شاملو)
۱۳۸۹ شهریور ۸, دوشنبه
۱۳۸۹ شهریور ۳, چهارشنبه
چند سال پیش بود گفته بود... "بدترین لحظه اش همان موقع است که میخواهی بالا بیاوری ، بعدش آدم حالش بهتر میشود!"
و من از همان موقع چندین بار بود که تا دم بدترین لحظه پیش میرفتم و همانجا میماندم ، در جا میزدم ، در آستانه ی بدترین لحظه ها!
و باز تلخ تلخ فرو میدادم تلخ ها را...
... !
بعد میبینی هیچ کس نیست....
تویی و دیوارهایی که تحمل ِ حال ِ خراب دیدن دارند...
و پرتاب میکنی به بیرون ، هرچه حال ِ خراب است...
و چه خوب است ، از تلخ های سالیان کاستن...
و چه خوب است ، گیسوان ِ خاک گرفته را ، زیر باران بردن....
و من از همان موقع چندین بار بود که تا دم بدترین لحظه پیش میرفتم و همانجا میماندم ، در جا میزدم ، در آستانه ی بدترین لحظه ها!
و باز تلخ تلخ فرو میدادم تلخ ها را...
... !
بعد میبینی هیچ کس نیست....
تویی و دیوارهایی که تحمل ِ حال ِ خراب دیدن دارند...
و پرتاب میکنی به بیرون ، هرچه حال ِ خراب است...
و چه خوب است ، از تلخ های سالیان کاستن...
و چه خوب است ، گیسوان ِ خاک گرفته را ، زیر باران بردن....
۱۳۸۹ مرداد ۳۱, یکشنبه
۱۳۸۹ مرداد ۲۷, چهارشنبه
1. میگویم: "هوم... :) امیدوارم انتخاب خوبی باشد! " ، که خودم فکر میکنم درست نیست و توضیحاتش را هم گفته ام، میداند. خودم فکر میکنم درست نیست و میبینم که بعد چه ممکن است بشود و چقدر اذیت میشود. انتخاب اوست ولی ، زندگی اوست....
بعد فکر میکنم به آنچه یک آدمی انگار میبیند ، و آنچه یک آدمی انگار باید تجربه کند ، به بهای سختی هاش....
شاید چیزهای خوبی هم ببیند... چه میدانیم!
2. "من به آراستگی خندیدم"! (حمید مصدق)
و بعد دسته دسته لاله عباسی ِ زرد و صورتی پیدا کردم که لای کتاب قدیمی کاغذ کاهی دار، خشک شده بود! :)
3. آدم دلش تنگ میشود! آدم دلش تنگ است! آدم دلش تنگ خواهد شد!
آدم یک چیزهایی هست ، دوست دارد... و همیشه دارد!
...
۱۳۸۹ مرداد ۲۰, چهارشنبه
۱۳۸۹ مرداد ۱۵, جمعه
از انگورهای حیاط چیده باشید و شسته باشید و مانده باشد که آبش برود ، از مورچه های حیاط روی کابینت در حال قدم زدن ببینید و از مورچه ی روی کابینت بدتان بیاید و در ضربات سریع بی آسیب (یا اقلکم کم آسیب) به مورچگان ِ کنه! متبحر شده باشید ، بعد همانطور که میبینید مورچه هه از لبه ی کابینت پایین را نگاه میکند و به تغییر ارتفاع حسابی مشکوک است، ضربه را وارد کنید و آن وقت است که میبینید به زمین میرسد ، و بعد از اندک مکثی و درک موقعیت جدید، راهش را میگیرد و میرود!
انگار که یک وقتهایی آدم از اینجور ضربات بی آسیب (یا اقلکم کم آسیب) ِ خارجی لازمش میشود!
۱۳۸۹ مرداد ۱۱, دوشنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)