آواي كوچك شبانه

گاه میگریزم
از تیرگی ها به شعر
از تلخی ها به نوای سازم
به آفتاب و باران و سپیدی سکوت برف و عطر طلایی گل های یخ
گریزگاه شیرینی ست
...
آوایی از دور میخواند:
گریز تا به کجا؟ تا کی؟
تا همیشه؟! ...