۱۳۸۸ خرداد ۲۷, چهارشنبه

هذیان

رگبار... باران...باران... باران...
چیزی نمانده به تابستان...
هیچ چیز جای خودش نیست انگار...
جهان است که زیر و رو میشود انگار...
جهان ِ من!
باورت میشود؟ باران میبارد...
میروم روی تراس که باورم بشود ، چراغ حیاط همسایه مان جرقه میزند زیر باران...
آشفته تر...
باران... رگبار... رگبار... رگبار ِ چه؟
چیست از آسمان فرو می افتد؟
خون...
حیاط ِ همسایه ام... حیات ِ همسایه ام... همسایه ام...
ما... من... را چه میشود؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر