هر دوتایش را تجربه کرده ام:
بدوی و بدوی!
خط آخر را که ببینی ، که بفهمی دارد تمام میشود ، دیگر نفست بالا نیاید، ببری ، بقیه اش را قدم بزنی!
یا وقتی فهمیدی دارد تمام میشود ، دیگر نفس و بریدن و اینها را بیخیال شوی ، تمام فکر و انرژیت را بریزی در پاهات و تند ِ تند ِ تند تا تهش را بدوی!
هر دوتایش را تجربه کرده ام ، اولیش را بیشتر!
دومیش هرچند بیشتر کیف میدهد!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر