آواي كوچك شبانه

آخ که چقدر دلم میخواست بگویم
عزیز دلم
همه چیز خوب میشود
و ما دل هایمان آرام میگیرد
        و لبخندهایمان عمیق ِ شاد میشود


آخ که چقدر دلم میخواست
دمِ  خداحافظی
میسپردمت دستِ خدا
اما چه کنم 
خدایم دیگر دست ندارد
و دلم باور...


باور به این که همه چیز خوب میشود...
میترسم حتی...
از روزی که همین لبخندهای کم نور هم بخواهند ترکمان کنند!


تو رنج میکشی و نمیدانی با فشارش چه کنی،
و من میدانمش... میفهمم... 
تنها میفهمم!
انگار من هم دست هایم را گم کرده ام!


و نمیدانی چه رنجی دارد
که بخواهی دستان عزیز ِ در رنجت را بفشاری ،
                                                           و دست نداشته باشی!


این آفتاب که هنوز میتابد خوب است
میگذارد خیال کنم که یک روز صبح میشود
و ما یاد میگیریم چطور به رنج هایمان لبخند بزنیم...
                                                               عمیق...
                                                                           و شاد!