۱۳۸۷ مهر ۱۲, جمعه
من و سازم هي دلمان براي هم تنگ ميشود...
خيلي..
آخر معمولا كم همديگر را ميبينيم...
نميدانم تقصير كيست...
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
بايگانی وبلاگ
▼
2008
(69)
اوت 2008
(13)
سپتامبر 2008
(14)
اکتبر 2008
(15)
نوامبر 2008
(14)
دسامبر 2008
(13)
◄
2009
(137)
ژانویهٔ 2009
(8)
فوریهٔ 2009
(7)
مارس 2009
(17)
آوریل 2009
(13)
مهٔ 2009
(11)
ژوئن 2009
(9)
ژوئیهٔ 2009
(10)
اوت 2009
(11)
سپتامبر 2009
(15)
اکتبر 2009
(9)
نوامبر 2009
(10)
دسامبر 2009
(17)
◄
2010
(97)
ژانویهٔ 2010
(16)
فوریهٔ 2010
(10)
آوریل 2010
(4)
مهٔ 2010
(10)
ژوئن 2010
(7)
ژوئیهٔ 2010
(7)
اوت 2010
(9)
سپتامبر 2010
(7)
اکتبر 2010
(9)
نوامبر 2010
(8)
دسامبر 2010
(10)
◄
2011
(66)
ژانویهٔ 2011
(7)
فوریهٔ 2011
(4)
مارس 2011
(5)
آوریل 2011
(6)
مهٔ 2011
(6)
ژوئن 2011
(5)
ژوئیهٔ 2011
(4)
اوت 2011
(6)
سپتامبر 2011
(4)
اکتبر 2011
(5)
نوامبر 2011
(3)
دسامبر 2011
(11)
◄
2012
(29)
ژانویهٔ 2012
(5)
فوریهٔ 2012
(1)
مارس 2012
(5)
آوریل 2012
(3)
مهٔ 2012
(2)
ژوئن 2012
(3)
ژوئیهٔ 2012
(2)
اوت 2012
(2)
سپتامبر 2012
(3)
اکتبر 2012
(1)
نوامبر 2012
(1)
دسامبر 2012
(1)
◄
2013
(9)
ژانویهٔ 2013
(2)
فوریهٔ 2013
(2)
مارس 2013
(1)
ژوئن 2013
(1)
اوت 2013
(1)
سپتامبر 2013
(1)
نوامبر 2013
(1)
◄
2014
(2)
ژانویهٔ 2014
(1)
مهٔ 2014
(1)
◄
2015
(1)
آوریل 2015
(1)
links
old fashion
آبي
amelie
بيد مجنون
تجربه ی بودن
فشندستان
خادم نوشت
چراغ
باران
جهانی که من میبینم
تك مضرابهاي تنهايي
شبانه
