۱۳۸۸ خرداد ۱۳, چهارشنبه

ابَرانسان ِ نيچه به سرنوشتش عشق ميورزد ، رنجش را پذيراست و آن را به هنر و زيبايي بدل ميكند.
او فردي است كه بر نياز تخديركننده ي خويش به هدفي ماورايي چيره ميشود.
به گفته ي نيچه ،‌ هر انساني كه چنين كند ،‌ به ابر انسان تبديل ميشود ،‌ به روحي فلسفي كه نماينده ي مرحله ي والاتر تكامل بشري است.
"وقتي نيچه گريست - اروين يالوم"

۲ نظر:

  1. ابر انسان دلارام نیز گویا چنین میکند(مو خودوم قبل از نیچه کفش کرده بودوم):)

    پاسخحذف