۱۳۸۸ بهمن ۱۳, سهشنبه
و من...
چه دلم تنگ بود
و من...
چه قدر آن میوه ی کاج کوچک گیر کرده لای سطوح هم پتانسیل را دوست داشتم!
۲ نظر:
دل
۱۳ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۲۱:۲۳
:)
پاسخ
حذف
پاسخها
پاسخ
ندا
۱۴ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۲۰:۳۱
:) :*
پاسخ
حذف
پاسخها
پاسخ
افزودن نظر
بارگیری بیشتر...
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
بايگانی وبلاگ
◄
2008
(69)
اوت 2008
(13)
سپتامبر 2008
(14)
اکتبر 2008
(15)
نوامبر 2008
(14)
دسامبر 2008
(13)
◄
2009
(137)
ژانویهٔ 2009
(8)
فوریهٔ 2009
(7)
مارس 2009
(17)
آوریل 2009
(13)
مهٔ 2009
(11)
ژوئن 2009
(9)
ژوئیهٔ 2009
(10)
اوت 2009
(11)
سپتامبر 2009
(15)
اکتبر 2009
(9)
نوامبر 2009
(10)
دسامبر 2009
(17)
▼
2010
(97)
ژانویهٔ 2010
(16)
فوریهٔ 2010
(10)
آوریل 2010
(4)
مهٔ 2010
(10)
ژوئن 2010
(7)
ژوئیهٔ 2010
(7)
اوت 2010
(9)
سپتامبر 2010
(7)
اکتبر 2010
(9)
نوامبر 2010
(8)
دسامبر 2010
(10)
◄
2011
(66)
ژانویهٔ 2011
(7)
فوریهٔ 2011
(4)
مارس 2011
(5)
آوریل 2011
(6)
مهٔ 2011
(6)
ژوئن 2011
(5)
ژوئیهٔ 2011
(4)
اوت 2011
(6)
سپتامبر 2011
(4)
اکتبر 2011
(5)
نوامبر 2011
(3)
دسامبر 2011
(11)
◄
2012
(29)
ژانویهٔ 2012
(5)
فوریهٔ 2012
(1)
مارس 2012
(5)
آوریل 2012
(3)
مهٔ 2012
(2)
ژوئن 2012
(3)
ژوئیهٔ 2012
(2)
اوت 2012
(2)
سپتامبر 2012
(3)
اکتبر 2012
(1)
نوامبر 2012
(1)
دسامبر 2012
(1)
◄
2013
(9)
ژانویهٔ 2013
(2)
فوریهٔ 2013
(2)
مارس 2013
(1)
ژوئن 2013
(1)
اوت 2013
(1)
سپتامبر 2013
(1)
نوامبر 2013
(1)
◄
2014
(2)
ژانویهٔ 2014
(1)
مهٔ 2014
(1)
◄
2015
(1)
آوریل 2015
(1)
links
old fashion
آبي
amelie
بيد مجنون
تجربه ی بودن
فشندستان
خادم نوشت
چراغ
باران
جهانی که من میبینم
تك مضرابهاي تنهايي
شبانه
:)
پاسخحذف:) :*
پاسخحذف