۱۳۸۸ بهمن ۸, پنجشنبه


صبح سپید...

نرم نرم ِ ستاره...

خلسه ی ذهن سپید...

سبک...

آرام... آرام... آرام...

زمزمه ی سپیدی ِ فشرده زیر قدم هایت...

و چه کسی گفته تنهایی نمیشود خل بازی در آورد؟! تا درخت هست ، زندگی باید کرد!

به قول من ِ اون قدیما : خداجونم مرسی! ;)

جای هر کی دوست داشت هم خالی... به شیر داغ بعدشم هم! :)
در

۲ نظر:

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)